Sail 2010
Met 1 uur vertraging kwam dan tegen 1/2 2 de vloot eraan. Wat een machtig gezicht, je moet het eigenlijk meemaken want vertellen geeft niet weer wat je voelt als je die prachtige schepen langs ziet varen.
Deze zwanen-familie was even de weg kwijt en wisten niet wat hun overkwam zo tussen al die boten.Gelukkig bleven ze niet rondzwemmen ( met alle gevaar vandien ) maar vlogen ze weg van alle drukte.
We hebben niet de hele vloot zien binnenkomen, want we hadden met Sharon een afspraak om de Sedov te gaan bezichtigen ( daar hadden we vrijkaarten voor) en moesten om 1/2 6 klaarstaan.
De Sedov is het grootste nog varende traditionele zeilschip ter wereld en wordt nu gebruikt als Russisch opleidingsschip .
Wat ontzettend leuk om op zo'n boot rond te mogen gaan, er was geen grote groep aan boord zodat we goed rond konden kijken, al mocht je jammer genoeg echt niet overal kijken. Er stonden gidsen klaar om de vragen te beantwoorden en we kregen een drankje aangeboden. Al met al een feest, zeker ook met de entourage van al die prachtige boten aan de kade en al die dobberende passagiersbootjes er tussen door.
Om 8 uur overheerlijk gegeten in restaurant 1e Klas van het CS en tegen 10 uur weer terug naar de haven om naar het vuurwerk te kijken.
We hadden besloten om naar de binnenkomst van Sail te gaan kijken , dus al vroeg op pad om een mooie plek te vinden, dat lukte uitstekend vlakbij de IJKantine, op de 1e rij, wat wil je nog meer. Koffie en broodjes in de rugzak en het grote wachten kon beginnen.
Omdat we niet de enige waren die al dat moois wilden aanschouwen, had je al snel contact met de mensen om je heen.
Volgens mij is er ergens een gezegde "water verbroederd"dat was zo, we leken wel 1 grote familie en met het kijken naar alle boten en bootjes op het water die de vloot gingen inhalen, vloog de tijd om.
Met 1 uur vertraging kwam dan tegen 1/2 2 de vloot eraan. Wat een machtig gezicht, je moet het eigenlijk meemaken want vertellen geeft niet weer wat je voelt als je die prachtige schepen langs ziet varen.
Deze zwanen-familie was even de weg kwijt en wisten niet wat hun overkwam zo tussen al die boten.Gelukkig bleven ze niet rondzwemmen ( met alle gevaar vandien ) maar vlogen ze weg van alle drukte.
We hebben niet de hele vloot zien binnenkomen, want we hadden met Sharon een afspraak om de Sedov te gaan bezichtigen ( daar hadden we vrijkaarten voor) en moesten om 1/2 6 klaarstaan.
De Sedov is het grootste nog varende traditionele zeilschip ter wereld en wordt nu gebruikt als Russisch opleidingsschip .
Wat ontzettend leuk om op zo'n boot rond te mogen gaan, er was geen grote groep aan boord zodat we goed rond konden kijken, al mocht je jammer genoeg echt niet overal kijken. Er stonden gidsen klaar om de vragen te beantwoorden en we kregen een drankje aangeboden. Al met al een feest, zeker ook met de entourage van al die prachtige boten aan de kade en al die dobberende passagiersbootjes er tussen door.
Om 8 uur overheerlijk gegeten in restaurant 1e Klas van het CS en tegen 10 uur weer terug naar de haven om naar het vuurwerk te kijken.
Daar hebben we maar een heel klein stukje van meegekregen, na de hele dag op de been te zijn geweest, sloeg de vermoeidheid toe.
En daar Sharons vader zo lief was om ons naar huis te brengen , konden we al snel ons moede hoofd op het kussen leggen , na een zeer mooie dag aan het water.
Reacties