BEZOEK AAN BRAD

 

Nieuwsgierig hoe het met Brad zou gaan en ook naar de Stichting AAP zelf 

hadden we ons ingeschreven voor een rondleiding.

Daar gelden, terecht een aantal regels, om de getraumatiseerde dieren zo min mogelijk in hun genezing te storen. Jammer dat sommige mensen zich daar dan toch niet aan houden, maar die missen in mijn optiek dan een stukje empathie al was het alleen al naar alle mensen, waarvan de meesten vrijwilligers zijn, die daar werken.

 

Na  een korte  intro-film werden we in 2 groepen verdeeld, ook een bescherming naar de dieren, grote groepen kunnen bedreigend zijn, 

en wij kregen gids Mario 

die ons een mooie rondleiding gaf.

 

 Er is een protocol voor binnenkomende dieren, dat ik hier niet helemaal zal beschrijven, maar de getraumatiseerde dieren worden met de grootst mogelijke voorzichtigheid begeleid om weer als een dier te kunnen leven. En als het helemaal goed met ze gaat, herplaatst te worden, maar blijven altijd onder de verantwoordelijkheid van AAP.

Te zieke dieren ( hepatitis ) en te getraumatiseerde dieren mogen hun leven lang bij AAP blijven.

Je mag wel op afstand langs de kooien of verblijfplaatsen lopen, maar geen contact met het dier zoeken, dus niet zoals een dierentuin. Deze omgeving is van de dieren en wij mogen er op bezoek als gast, en dat is o.a. het mooie van AAP.

Na een rondleiding van 2 uur, het is een giga groot terrein, dat verwacht je niet van de buitenkant,  

nog een korte afsluiting van de directeur op film.

 

  Daarna mochten Jack, Sharon en ik naar Brad, die zat alleen in een binnen hok, hij had al even samengewoond met een ander aapje, maar er was een nieuwe groep opvang-aapjes binnen gekomen en dat verstoorde het fragiele evenwicht en zo moest hij weer even apart. De gedragstherapeut zou weer opnieuw langskomen om te kijken hoe dit verder te begeleiden.

Brad was vele malen kleiner dan ik had gedacht, een aardig nieuwsgierig aapje, ik heb maar even gekeken omdat ik geen verstoring wilde zijn, maar het was een grappig beestje om te zien.

 Ik vond het indrukwekkend om zo een kijkje te mogen nemen en wat meer te leren.

AAP krijgt geen subsidie en is afhankelijk van giften, ook al omdat zij de regie over de dieren willen houden en geen groot management willen dat veel geld zou kosten, alles is hier ook echt bestemd voor de dieren.
Zij kunnen alle steun, hoe minimaal dan ook heel goed gebruiken, dus..............
als er 1 doel is dat ik het gun is het AAP wel en wie weet ga je zelf eens kijken en kom je ook tot die conclusie.

Wij hebben al besloten, dat als het eerste jaar van adoptie van Brad voltooid is wij zeker hem verder zullen blijven sponsoren.